WSPOMNIENIE

Zbigniew Puchalski urodził się 28 marca 1933 w Warszawie. Po drugiej wojnie światowej jego rodzina zamieszkała w Koszalinie, a on w 1948 roku został absolwentów jednego z kursów organizowanych przez Państwowe Centrum Wyszkolenia Morskiego w Gdyni. Jednak nie od razu mógł poświęcić się żeglarskiej pasji.

Przeniósł się na Śląsk, gdzie łączył pracę z nauką, a tylko wakacje mógł poświęcić na żeglowanie. Pracował m.in. w kopalniach węgla kamiennego oraz walcowni metali kolorowych. Jednocześnie ukończył Liceum Przemysłu Hutniczego w Chorzowie, a następnie studia na Wydziale Metalurgii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

Uzyskanie dyplomu magistra inżyniera, a także patentu sternika morskiego, umożliwiło Puchalskiemu powrót do Gdyni. W 1965 roku został przyjęty do Stoczni im. Komuny Paryskiej.

Marzenia o samotnym rejsie dookoła świata zaczął realizować o… wynalazku. Pieniądze, które otrzymał za opracowanie „metody zabezpieczenia izolatorów do tranzystorów przed korozją” przeznaczył na zakup wraku jachtu z… 1935 roku.

Po generalnym remoncie ta jednostka nazwana została „Miranda”, a jej chrzest odbył się w 1970 roku. Nim ruszyła dookoła świata, Puchalski sprawdzał się w licznych żeglarskich projektach.

Dla „Mirandy” generalnym sprawdzianem przed rejsem dookoła świata były regaty transatlantyckie samotników. Zbigniew Puchalski zadebiutował w nich w 1972 roku, a cztery lata później tę rywalizację ogłosił pierwszym etapem samotnego rejsu dookoła świata. Glob opłynął w latach 1976-1980.