🕯️ ŚP. WIKTORIA PIETRAS

Nie znałem Was, a jednak Wasz los rozdarł coś we mnie — jakby świat na chwilę przestał oddychać.
Wasz śmiech, zatrzymany w pół słowa, stał się krzykiem, który do dziś odbija się echem w sercach ludzi, którzy nawet nie mieli szczęścia Was spotkać.

Tragedie takie jak ta uczą, że ludzka wrażliwość nie zna granic znajomości — że potrafimy płakać nad losem obcych, bo w ich oczach widzimy własne dzieciństwo, siostry, przyjaciółki, marzenia, które mogły być nasze.

Śmierć Wasza niech nie będzie tylko wspomnieniem bólu,
lecz przestrogą, że każde życie — kruche, niepozorne, delikatne jak płomień świecy — zasługuje na troskę i bezpieczeństwo.

Niech światło, które w Was zgasło, zapłonie teraz w nas —
w empatii, odpowiedzialności, w codziennym dobru, które chroni innych przed tym, co niesprawiedliwe.

Spoczywajcie w pokoju,
Pięć iskierek zamienionych w gwiazdy.